“Absent IVC” normally designates absence of the prerenal segment of the IVC only, with azygos continuation being the most common variety of an interrupted IVC. “Full IVC agenesis” should cover those cases in which all four parts of the IVC and the iliac venous system are absent and blood return is accomplished by one or both of the following pathways: (1) vertebrolumbar pathway (anterior external vertebral plexus, ascending lumbar veins, and azygos and hemiazygos veins), and (2) superficial anterior abdominal wall collaterals. This definition is exemplified by the present case and other ones previously reported. “Full IVC agenesis,” an extremely rare condition, may be compatible with normal adolescence, and such a congenital abnormality has never to our knowledge caused acute abdominal symptoms.
10 Οκτωβρίου, 2012
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Multiple congenital internal hernias as a cause of acute abdominal symptoms in late adult life
Multiple congenital internal hernias as a cause of acute abdominal symptoms in late adult life
Συντάχθηκε από:
Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός
A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon
Athens General Hospital » EVAGELISMOS «
1
2
Abstract
Internal hernias rarely cause intestinal obstruction, the reported incidence being between 1 and 1.7 %. The most common sites of herniation are the epiploic foramen and the transverse mesocolon, and hernias through defects in the greater or lesser omentum are rare. An even rarer occurrence is the presence of two or three such hernias in the same patient.
Discussion
Internal hernias can occur in various places and they have distinctive clinical and radiological features. Among the most common types are: omental, Treizt’s, mesenteric, caecal, retrocaecal, intersigmoid, sliding, and uterine hernias. Internal hernias account for less than 2 % of the cases of obstruction caused by herniation but the incidence of asymptomatic internal hernias found at necropsy was reported to be between 0.2 % and 0.9 %. Of these only about 1-4% are omental hernias. Our case shows that the aetiology of such hernias, which has previously not been clarified, must be congenital.
Δημοσίευση Άρθρου
Το πλήρες άρθρο έχει δημοσιευθεί στο: [ Eur J Surg 1992; 158:561-562 ]
Αρχείο Άρθρου
Για το πλήρες άρθρο «Multiple congenital internal hernias…» πατήστε: Εδώ (.pdf αρχείο).
28 Σεπτεμβρίου, 2012
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Iatrogenic and Noniatrogenic Arterial Trauma: A Comparative Study – Commentary
Iatrogenic and Noniatrogenic Arterial Trauma: A Comparative Study – Commentary
Συντάχθηκε από:
Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός
A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon
Athens General Hospital » EVAGELISMOS «
1
2
Purpose of study
This study compared patients with iatrogenic and noniatrogenic arterial injuries.
Conclusion
Retrospective assessment of the appropriateness of technique, made separately by two vascular surgeons, revealed instances of potentially avoidable iatrogenic arterial injury. The increasing incidence of iatrogenic arterial trauma may therefore be considered reducible.
Commentary
The paper states the expected conclusions: that iatrogenic injuries increase with the incidence of invasive procedures, that such injuries are nearly always related to the catheterization site and that in them thrombosis is a more frequent complication than hemorrhage. The noniatrogenic injuries (blunt trauma, motor vehicle accident and knife and gun injuries) had a predictably higher rate of associated and postoperative complications. The 14% mortality rate reported in the iatrogenic group is nearly 4-10 fold that reported in larger reviews. These results may be biased by the relatively few cases included in this report. – Ramon Berguer; Detroit
Δημοσίευση Άρθρου
Το πλήρες άρθρο έχει δημοσιευτεί στο: [International Vascular Surgery 1991; 1:92-93]
Αρχείο Άρθρου
Για το πλήρες άρθρο «Iatrogenic and Noniatrogenic Arterial Trauma…» πατήστε: Εδώ (.pdf αρχείο).
15 Σεπτεμβρίου, 2012
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Iatrogenic and noniatrogenic arterial trauma – a comparative study
Iatrogenic and noniatrogenic arterial trauma – a comparative study
Συντάχθηκε από:
Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός
A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon
Athens General Hospital » EVAGELISMOS «
1
2
Introduction
Purpose of study
Discussion
Conclusion
Δημοσίευση του Άρθρου
Αρχείου του Άρθρου
20 Αυγούστου, 2012
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Pulsatile varicose veins caused by tricuspid valve regurgitation
Pulsatile varicose veins caused by tricuspid valve regurgitation
Συντάχθηκε από:
Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός
A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon
Athens General Hospital » EVAGELISMOS «
1
2
Introduction
“Pulsatile veins” have been observed in the neck, forearm and forehead, and less commonly in other areas of the body. Venous pulsation is exaggerated when the pressure in the pulmonary artery is highly elevated as it happens when mitral stenosis coexists with tricuspid valve regurgitation.
“Pulsatile varicose veins” may occur either in arteriovenous (AV) fistulae or in tricuspid valve insufficiency when it is combined with an incompetent valve at the sapheno-femoral junction. In the later case the wave of ventricular systole is conducted backwards along the inferior vena cava to the superficial venous system of the lower limb resulting in visible pulsation of the varicosities. The cardiac origin of the pulsatile varices necessitates differential diagnosis from an AV fistula, especially when cardiac catheterization has been performed via the ipsilateral femoral vessels. Furthermore the presence of a murmur does not exclude the cardiac component in cases of pulsating varicosities as Hollins and Engeset have reported.
We report an uncommon case of pulsatile varicose veins in a young woman caused by tricuspid valve insufficiency of rheumatic origin combined with an incompetent valve at the sapheno-femoral junction. She was treated with limited stripping of the great saphenous vein and local varicosities were excised. Postoperative recovery was complicated by a large haematoma in the thigh. Following our recent experience we believe that patients like this, with elevated venous pressure and requiring anticoagulant therapy for prosthetic valves, should be treated with sapheno-femoral dissociation alone.
Discussion
Although the clinical picture and etiology of pulsatile varicose veins have been fully described in previous reports, there is no information regarding the indications for surgical therapy, the preferable type of surgery and any possible complications thereof. Patients of this category with huge varicosities, complicated with bleeding, venous ulcer, eczema, lipodermatosclerosis, extensive hemochromatosis and ankle edema, should be offered surgical therapy. The postoperative haematoma in the thigh experienced by our patient following limited stripping of the long saphenous vein has convinced us that the therapy of choice has to be a “sapheno-femoral dissociation along with removal of local varicosities” and meticulous hemostasis only. Although limited stripping of the long saphenous vein is the treatment of choice for primary varicose veins, the elevated venous pressure in pulsatile varicosities along with the anticoagulant therapy given compulsorily to patients with prosthetic valves can cause serious postoperative haematoma in spite of preoperative discontinuation of anticoagulants and proper bandaging.
Δημοσίευση Άρθρου
Το πλήρες άρθρο έχει δημοσιευτεί στο: [ Phlebology (1990) 5; 189-191 ]
Αρχείο Άρθρου
Για το πλήρες άρθρο «Pulsatile varicose veins caused by tricuspid valve regurgitation» πατήστε: Εδώ (.pdf αρχείο).
2 Αυγούστου, 2012
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Εκκολπωματική νόσος της σκωληκοειδούς
Εκκολπωματική νόσος της σκωληκοειδούς
Συντάχθηκε από:
Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός
A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon
Athens General Hospital » EVAGELISMOS «
1
2
Σύνοψη Άρθρου
Η συχνότητα της εκκολπωματικής νόσου της σκωληκοειδούς απόφυσης σε μια αναδρομική μελέτη 1092 σκωληκοειδεκτομών ευρέθη 1,1%. Όλες οι περιπτώσεις ταξινομήθηκαν σε 4 μορφολογικούς τύπους, με συνηθέστερο τύπο εκείνο της οξείας εκκολπωματίτιδας. Η οξεία εκκολπωματίτιδα της σκωληκοειδούς μπορεί να μιμείται κλινικά την οξεία σκωληκοειδίτιδα, εκδηλούμενη σαν μια μορφή κλινικής παραλλαγής της, εμφανιζόμενη ως επί το πλείστον μετά την 3η δεκαετία, εμφανίζοντας μακρότερο ιστορικό, λίγα γαστρεντερικά ενοχλήματα, ασυνήθη μετατόπιση του κοιλιακού πόνου και σημαντική αύξηση της συχνότητας διάτρησης της σκωληκοειδούς. Η εκκολπωματίτιδα της σκωληκοειδούς δεν είναι σπάνια νόσος και πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπ’ όψη στις διαφορικές διαγνώσεις και θεραπεία των οξειών χειρουργικών παθήσεων της κοιλίας.
Abstract
«Diverticular disease of the appendix»
A retrospective study of diverticular diseases of the appendix was made in 1092 consecutive instances of appendectomies. A 1.1% incidence of diverticular disease was found.
The instances were classified into 4 morphologic types: 1, acute diverticulitis;2, acute appendicitis with acute diverticulitis; 3, acute appendicitis with diverticulum, and 4, appendix with diverticulum. The elements in each type were examined in detail. Diverticulitis of the appendix is presented as a clinically variant form of the inflamed appendix. Some followed the pattern of typical acute appendicitis. However, most were distinctive at a later age of onset, longer interval of disease, fewer or absent symptoms of the gastrointestinal tract, failure of typical abdominal pain progression, delay in surgical treatment and a remarkably high incidence of perforation. These findings of variant behavior and high incidence of perforation are cautionary features of this frequently overlooked disease.
Δημοσίευση Άρθρου
Το πλήρες άρθρο έχει δημοσιευτεί στο: [ Ιατρικά Χρονικά, Τόμος ΙΕ, Τεύχος 3, Σελ. 223-226 ]
Αρχείο Άρθρου
Για το πλήρες άρθρο «Εκκολπωματική Νόσος της Σκωληκοειδούς» πατήστε: Εδώ (.pdf αρχείο).
15 Ιουλίου, 2012
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Τριπλή εσωτερική κήλη συγγενούς αιτιολογίας στους ενήλικες
Τριπλή εσωτερική κήλη συγγενούς αιτιολογίας στους ενήλικες
Συντάχθηκε από:
Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός
A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon
Athens General Hospital » EVAGELISMOS «
1
2
3
Σύνοψη Άρθρου
Οι εσωτερικές κήλες συγγενούς αιτιολογίας στους ενηλίκους είναι πολύ σπάνιες, οι δε πολλαπλές εσωτερικές κήλες επίσης συγγενούς αιτιολογίας είναι εξαιρετικά σπάνιες. Παρουσιάζεται μια τριπλή εσωτερική κήλη του λεπτού εντέρου κατά την οποία το ήμισυ αυτού ευρίσκετο μεταξύ των πετάλων του μείζονος επίπλου, σημαντικό τμήμα του ήταν στον ελάσσονα επιπλοϊκό θύλακα, ενώ μια έλικα του εντέρου, μέσω χάσματος στον ηπατογαστρικό σύνδεσμο, είχε επανέλθει στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Μόνο τέσσερεις περιπτώσεις έχουν ανακοινωθεί διεθνώς και μόνο για διπλές εσωτερικές κήλες και σε νέα άτομα, αλλά η παρούσα περίπτωση είναι μοναδική, επειδή εμφανίζεται: 1) σε ασθενή ηλικίας 60 ετών και 2) συμβάλλει αποφασιστικά στην αντίληψη της παθογένεσης και διάγνωσης αυτής της εξαιρετικά σπάνιας παθολογικής οντότητας.
1
2
Abstract
«Triple Transomental small bowel hernias of congenital origin in the adults»
An unusual case of a triple transomental small bowel hernia causing mechanical ileus is presented. The small bowel was traversing between the two layers of the greater omentum through a defect in its posterior layer, then it was coursing the lesser omental sac via a second defect in the posterior layer of the gastrocolic ligament and finally, through a third aperture in the gastrohepatic ligament, the small intestine was re-entering the peritoneal cavity with strangulated that part protruding through the latter defect. Combined transomental hernias are extremely rare, only four additional cases have been reported, but this one is unique due to the fact that: 1) it is the only one affected a 60 year old man, 2) It is the first case of this type of hernia with a fully developed transomental hernia between the two layers of the greater omentum and 3) it contributes decisively to the understanding of the pathogenesis and diagnosis of the extremely rare clinical entity of transomental hernias.
Δημοσίευση Άρθρου
Το πλήρες άρθρο έχει δημοσιευτεί στο: [ Ιατρικά Χρονικά, Τόμος ΙΕ, Τεύχος 2, Σελ. 146-150 ]
Αρχείο ‘Αρθρου
Για το πλήρες άρθρο «Τριπλή Εσωτερική Κήλη Συγγενούς Αιτιολογίας στους Ενήλικες» πατήστε Εδώ (.pdf αρχείο)
9 Ιουλίου, 2012
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Hydatid disease of the liver – Surgical treatment
Hydatid disease of the liver – Surgical treatment
Συντάχθηκε από:
Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός
A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon
Athens General Hospital » EVAGELISMOS «
1
2
Abstract
Hydatid disease is a parasitic infection caused by several species of the cestode echinococcus. The most common form in Greece is Granulosus. Patients affected by the parasite are asymptomatic for a long period of time. They usually seek medical care when their cysts have become very large and a great amount of liver parenchyma has already been destroyed. We are reporting a 15 year experience with various surgical procedures employed to treat these patients.
Discussion
From 1973 to 1988, 90 patients with hydatid disease of the liver were treated surgically in the 2nd Surgical Department of the District General Hospital of Athens. Based on the clinical presentation, the location of the hepatic cyst and the presence or absence of extra-hepatic disease, we performed 92 operations, 9 of which for a relapsed hydatid disease. Radical operative procedure was carried out in 11 patients (2 hemihepatectomies and 9 pericystectomies), conservative surgical treatment was used in 77 patients and 4 patients underwent a combination of both techniques (pericystectomy and cystic resection). The most frequent conservative procedure we performed was cystectomy with resection of the prominent part of the pericyst (unroofing). The operative approach, type of surgical techniques, postoperative complications and their management, reoperation due to recurrent symptomatic cysts and postoperative in hospital stay have all examined appropriately. Our main surgical goal was to create a generous aperture by removing the prominent part of the pericyst in order to minimize the depth of the residual cavity and thus promoting its obliteration. Whenever possible an omental tag was placed into the residual cavity and fastened in this position with absorbable sutures. The combination of all surgical measures have effectively achieved the eradication of the parasite, prevention of complications and obliteration of the residual cavity. There were no deaths.
Δημοσίευση εργασίας
Η εργασία αυτή έχει ανακοινωθεί στο: 2nd Mediterranean Surgical Congress, Athens, 24th – 27th of June 1989.
Αρχείο εργασίας
Για το πλήρες κείμενο της εργασίας «Hydatid disease of the liver – Surgical treatment» πατήστε: Εδώ (.pdf αρχείο)
28 Ιουνίου, 2012
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Σφύζοντες Kιρσοί
Σφύζοντες Kιρσοί
Συντάχθηκε από:
Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός
A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon
Athens General Hospital » EVAGELISMOS «
1
2
Εισαγωγή
«Σφύζουσες φλέβες» έχουν παρατηρηθεί στον τράχηλο, το άνω άκρο και στο μέτωπο και ολιγότερο συχνά σε άλλες περιοχές του σώµατος. Οι φλεβικές σφύξεις γίνονται εντονότερες όταν η πίεση στην πνευμονική αρτηρία αυξηθεί πάρα πολύ, όπως αυτό συμβαίνει όταν συνυπάρχει στένωση της μιτροειδούς βαλβίδας με ανεπάρκεια της τριγλώχινας βαλβίδας.
«Οι σφύζοντες κιρσοί της μείζονος σαφηνούς φλέβας» μπορούν να οφείλονται είτε σε αρτηριοφλεβικές επικοινωνίες είτε σε ανεπάρκεια της τριγλώχινας βαλβίδας, όταν αυτή συνδυάζεται με ανεπαρκή βαλβίδα κατά τη σαφηνομηριαία συμβολή. Στην τελευταία περίπτωση το κύμα της κοιλιακής συστολής άγεται αντίδρομα κατά μήκος της κάτω κοίλης φλέβας και του επιπολής φλεβικού συστήματος του κάτω άκρου και καταλήγει σε ορατές σφύξεις των κιρσών.
Παρουσιάζουμε μια περίπτωση σφυζόντων κιρσών σε μια νέα γυναίκα, η οποία πάσχει από ρευματική καρδιακή νόσο και η οποία αντιμετωπίστηκε με περιορισμένη εκτομή της μείζονος σαφηνούς καθώς επίσης και την εμπειρία μας από ένα μεγάλο μετεγχειρητικό αιμάτωμα στο μηρό, το οποίο δημιουργήθηκε λόγω των ειδικών συνθηκών σε αυτούς τους ασθενείς.
Συζήτηση
Μολονότι η κλινική εικόνα και αιτιολογία των σφυζόντων κιρσών έχουν πλήρως περιγραφεί σε όλες τις προηγούμενες ανακοινώσεις, εντούτοις δεν δίνεται επαρκής πληροφορία όσον αφορά τις ενδείξεις χειρουργικής θεραπείας, τον προτιμώμενο τύπο εγχείρησης και τις οποιεσδήποτε πιθανές επιπλοκές. Ασθενείς αυτής της κατηγορίας με πολύ μεγάλους κιρσούς που επιπλέκονται με αιμορραγία, φλεβικά έλκη, έκζεμα, λιποδερματοσκλήρυνση, εκτεταμένη αιμοχρωμάτωση και οίδημα στα σφυρά, πρέπει να χειρουργούνται. Η πρόσφατη εμπειρία μας με ένα μεγάλο μετεγχειρητικό αιμάτωμα στο μηρό μετά από περιορισμένη σαφηνεκτομή της μείζονος σαφηνούς μας έχει πείσει ότι η εγχείρηση εκλογής σε αυτές τις περιπτώσεις πρέπει να είναι η “σαφηνομηριαία αποσύνδεση” μόνο, με εκτομή των τοπικών κιρσών με χωριστές μικρές τομές καθώς επίσης και η επιμελής αιμόσταση. Μολονότι η “περιορισμένη σαφηνεκτομή” είναι η θεραπεία εκλογής για τους πρωτοπαθείς κιρσούς, η αυξημένη φλεβική πίεση στους σφύζοντες κιρσούς μαζί με την αντιπηκτική θεραπεία, η οποία σύντομα πρέπει να ακολουθήσει σε αυτή την κατηγορία των ασθενών με προσθετικές βαλβίδες, μπορούν να προκαλέσουν σοβαρό μετεγχειρητικό αιμάτωμα παρά τη σωστή και επαρκή ελαστική περίδεση του σκέλους.
Abstract
«Pulsatile varicose veins caused by tricuspid valve regurgitation»
Pulsatile varicose veins may occur either in arteriovenous or tricuspid valve insufficiency when it is combined with an incompetent valve at the sapheno-femoral junction. In the latter case the wave of ventricular systole is conducted backwards along the inferior vena cava to the superficial venous system of the lower limb resulting in visible pulsation of the varicosities. We report an uncommon case of pulsatile varicose veins in a young woman caused by tricuspid valve regurgitation of rheumatic origin combined with an incompetent valve at the sapheno-femoral junction. She was treated by limited stripping of the great saphenous vein along with excision of local varicosities. Postoperatively she was complicated by a large haematoma in the thigh. Following our recent experience we believe that patients of this category with elevated venous pressure and necessitating anticoagulant therapy for prosthetic valves, should be treated with sapheno-femoral dissociation only.
Δημοσίευση Άρθρου
Το πλήρες άρθρο έχει δημοσιευτεί στο: [ Ιατρικά Χρονικά, Τόμος ΙΕ, Τεύχος 4, Σελ. 319-321 ]
Αρχείο Άρθρου
Για το πλήρες άρθρο «Σφύζοντες κιρσοί» πατήστε: Εδώ (.pdf αρχείο).
14 Ιουνίου, 2012
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Η χειρουργική θεραπεία των ανευρυσμάτων της κοιλιακής αορτής σε υπερήλικες
Η χειρουργική θεραπεία των ανευρυσμάτων της κοιλιακής αορτής σε υπερήλικες
Συντάχθηκε από:
Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός
A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon
Athens General Hospital » EVAGELISMOS «
1
2
Σύνοψη Άρθρου
Σκοπός αυτής της μελέτης είναι η ανάλυση όλων των περιπτώσεων Ανευρυσμάτων Κοιλιακής Αορτής (Α.Κ.Α) που χειρουργήθηκαν εκλεκτικά ή επειγόντως στο Αγγειοχειρουργικό Τμήμα του Νοσοκομείου μας κατά την τελευταία 10ετία με ιδιαίτερη έμφαση στους ασθενείς ηλικίας >75 ετών που χειρουργήθηκαν για Α.Κ.Α οξέως ή εκλεκτικά. Διαπιστούται στατιστικά σημαντική διαφορά στη θνητότητα μετά από εγχείρηση για ρήξη Α.Κ.Α μεταξύ υπερηλίκων (>75 ετών) και ασθενών ηλικίας (<75 ετών) που έχουν καλό προσδόκιμο επιβίωσης.
Abstract
«Surgical Treatment of Abdominal Aortic Aneurysms in the Elderly»
An increasingly growing incidence of abdominal aortic aneurysms has been observed in recent years resulting from the increase of life expectancy. Therefore aneurysmatectomy has become one of the most frequently performed operations in vascular surgery. From 1985 to 1989 seventy nine cases of abdominal aortic aneurysms were operated upon in the Department of Vascular Surgery of Athens General Hospital. 41 were elective whereas 38 were due to a ruptured abdominal aortic aneurysm. Group A (28 cases) included patients > 75 years of age (mean age = 79 years) and Group B (51 cases) comprised of patients <75 years of age (mean age = 67.3 years). There was a statistically significant difference in the mortality rate in the operated patients of groups A and B following rupture of their aneurysm whereas there was not such a difference among the patients of both groups when they had operated their aneurysm electively. Therefore elective surgery of abdominal aortic aneurysm should be undertaken in the elderly when life expectancy is anticipated to warrant the risks of the almost inevitable rupture of such an aneurysm.
Δημοσίευση Άρθρου
Το πλήρες άρθρο έχει δημοσιευτεί στο: [ Ιατρικά Χρονικά, Τόμος ΙΓ, Τεύχος 4, Σελ. 357-360 ]
Αρχείο Άρθρου
Για το πλήρες άρθρο «Η Χειρουργική Θεραπεία των Ανευρυσμάτων…» πατήστε: Εδώ (.pdf αρχείο).
Asclepiades - SurgeryPaedeia 
20 Οκτωβρίου, 2012
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Full Inferior Vena Cava Agenesis Causing Acute Abdominal Symptoms