Asclepiades – SurgeryPaedeia

Συντάχθηκε από:

Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός

A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon

Athens  General  Hospital  » EVAGELISMOS «

1

2

Σύνοψη Άρθρου

Η συχνότητα της εκκολπωματικής νόσου της σκωληκοειδούς απόφυσης σε μια αναδρομική μελέτη 1092 σκωληκοειδεκτομών ευρέθη 1,1%. Όλες οι περιπτώσεις ταξινομήθηκαν σε 4 μορφολογικούς τύπους, με συνηθέστερο τύπο εκείνο της οξείας εκκολπωματίτιδας. Η οξεία εκκολπωματίτιδα της σκωληκοειδούς μπορεί να μιμείται κλινικά την οξεία σκωληκοειδίτιδα, εκδηλούμενη σαν μια μορφή κλινικής παραλλαγής της, εμφανιζόμενη ως επί το πλείστον μετά την 3η δεκαετία, εμφανίζοντας μακρότερο ιστορικό, λίγα γαστρεντερικά ενοχλήματα, ασυνήθη μετατόπιση του κοιλιακού πόνου και σημαντική αύξηση της συχνότητας διάτρησης της σκωληκοειδούς. Η εκκολπωματίτιδα της σκωληκοειδούς δεν είναι σπάνια νόσος και πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπ’ όψη στις διαφορικές διαγνώσεις και θεραπεία των οξειών χειρουργικών παθήσεων της κοιλίας.

Abstract

«Diverticular disease of the appendix»

A retrospective study of diverticular diseases of the appendix was made in 1092 consecutive instances of appendectomies. A 1.1% incidence of diverticular disease was found.

The instances were classified into 4 morphologic types: 1, acute diverticulitis;2, acute appendicitis with acute diverticulitis; 3, acute appendicitis with diverticulum, and 4, appendix with diverticulum. The elements in each type were examined in detail. Diverticulitis of the appendix is presented as a clinically variant form of the inflamed appendix. Some followed the pattern of typical acute appendicitis. However, most were distinctive at a later age of onset, longer interval of disease, fewer or absent symptoms of the gastrointestinal tract, failure of typical abdominal pain progression, delay in surgical treatment and a remarkably high incidence of perforation. These findings of variant behavior and high incidence of perforation are cautionary features of this frequently overlooked disease.

Δημοσίευση Άρθρου

Το πλήρες άρθρο έχει δημοσιευτεί στο: [ Ιατρικά Χρονικά, Τόμος ΙΕ, Τεύχος 3, Σελ. 223-226 ]

Αρχείο Άρθρου

Για το πλήρες άρθρο «Εκκολπωματική Νόσος της Σκωληκοειδούς» πατήστε: Εδώ (.pdf αρχείο).

Συντάχθηκε από:

Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός

A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon

Athens  General  Hospital  » EVAGELISMOS «

1

2

Abstract

Hydatid disease is a parasitic infection caused by several species of the cestode echinococcus. The most common form in Greece is Granulosus. Patients affected by the parasite are asymptomatic for a long period of time. They usually seek medical care when their cysts have become very large and a great amount of liver parenchyma has already been destroyed. We are reporting a 15 year experience with various surgical procedures employed to treat these patients.

Discussion

From 1973 to 1988, 90 patients with hydatid disease of the liver were treated surgically in the 2nd Surgical Department of the District General Hospital of Athens.  Based on the clinical presentation, the location of the hepatic cyst and the presence or absence of extra-hepatic disease, we performed 92 operations, 9 of which for a relapsed hydatid disease. Radical operative procedure was carried out in 11 patients (2 hemihepatectomies and 9 pericystectomies), conservative surgical treatment was used in 77 patients and 4 patients underwent a combination of both techniques (pericystectomy and cystic resection). The most frequent conservative procedure we performed was cystectomy with resection of the prominent part of the pericyst (unroofing). The operative approach, type of surgical techniques, postoperative complications and their management, reoperation due to recurrent symptomatic cysts and postoperative in hospital stay have all examined appropriately. Our main surgical goal was to create a generous aperture by removing the prominent part of the pericyst in order to minimize the depth of the residual cavity and thus promoting its obliteration. Whenever possible an omental tag was placed into the residual cavity and fastened in this position with absorbable sutures. The combination of all surgical measures have effectively achieved the eradication of the parasite, prevention of complications and obliteration of the residual cavity. There were no deaths.

Δημοσίευση εργασίας

Η εργασία αυτή έχει ανακοινωθεί στο: 2nd Mediterranean Surgical Congress, Athens, 24th – 27th of June 1989.

Αρχείο εργασίας

Για το πλήρες κείμενο της εργασίας «Hydatid disease of the liver – Surgical treatment» πατήστε:  Εδώ (.pdf αρχείο)

Συντάχθηκε από:

Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός

A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon

Athens  General  Hospital  » EVAGELISMOS «

1

2

Σύνοψη Άρθρου

Παρουσιάζονται τέσσερις περιπτώσεις ειλεού από χολολίθους, δύο στο Α΄ Χειρουργικό Τμήμα του Νοσοκομείου Ατυχημάτων «Απόστολος Παύλος» και δύο στο Ακαδημαϊκό Νοσοκομείο του Πανεπιστημίου του Düsseldorf “Lukaskrankenhaus”.

Γίνεται σύντομη ανασκόπηση της παθοφυσιολογίας, των κλινικών εκδηλώσεων και της θεραπείας της εντερικής αποφράξεως του τύπου αυτού. Ιδιαίτερα σχετικά με τη θεραπεία πιστεύουμε ότι σε ηλικιωμένα άτομα κακής γενικής καταστάσεως, καθώς και σε νοσοκομεία που δεν διαθέτουν μονάδες εντατικής θεραπείας καλά εξοπλισμένες, θα πρέπει να περιορίζεται στην εντερολιθοτομή. Η χολοκυστεκτομή και αντιμετώπιση του χολοπεπτικού συριγγίου είναι φρόνιμο να γίνεται σε δεύτερο χρόνο μετά από κατάλληλη προετοιμασία του ασθενή. Η θεραπεία σε ένα χρόνο μπορεί να εφαρμοστεί μόνο στις περιπτώσεις όπου ο διεγχειρητικός κίνδυνος δεν είναι πολύ υψηλός.

Abstract

«Gallstone ileus. Treatment in one or two stage repair procedure»

We present 4 cases of gallstone ileus, two from the A’ Surgery Department of the Accident and Injured Persons Hospital “Apostolos Pavlos” and 2 from the Academic Hospital of the University of Dusseldorf “Lukaskrankenhaus”.

The pathophysiology, clinical signs and treatment of the intestinal obstruction of this type, are being reviewed shortly. Especially in regard to the therapy we believe that enterolithotomy alone is indicated in the old and debilitated patients as well as in those hospitals without intensive care units well equipped. It is wise that cholecystectomy and fistula repair should be performed in a second stage following suitable investigation and preparation of the patients. One stage repair procedure with immediate enterolithotomy, fistula repair and cholecystectomy should be reserved only for selected low-risk cases.

Δημοσίευση Άρθρου

Το πλήρες άρθρο έχει δημοσιευτεί στο: [ Ιατρικά Χρονικά, Τόμος ΙΑ, Τεύχος 10, Σελ. 847-852 ]

Αρχείο Άρθρου

Για το πλήρες άρθρο «Ειλεός από Χολολίθους – Θεραπεία σε 1 ή σε 2 Χρόνους» πατήστε: Εδώ (.pdf αρχείο).

Συντάχθηκε από:

Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός

A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon

Athens  General  Hospital  » EVAGELISMOS «

1

2

Σύνοψη Άρθρου

Η οικογενής πολυποδίαση είναι σπάνια κληρονομική νόσος της οποίας η συχνότητα υπολογίζεται από 1/8.000 – 1/29.000 γεννήσεις ανάλογα με τους συγγραφείς (μέσος όρος 1/13.000). Κληρονομείται κατά τον αυτόσωμο επικρατούντα χαρακτήρα και χαρακτηρίζεται από την πρώιμη εμφάνιση εκατοντάδων έως χιλιάδων «αδενωματωδών πολυπόδων» καθόλη την έκταση του κόλου και του ορθού. Οι ασθενείς με οικογενή πολυποδίαση εμφανίζονται στην εφηβική ηλικία με συμπτώματα αιμορραγίας από το κατώτερο πεπτικό σύστημα, αλλά έχουν ανακοινωθεί περιπτώσεις οικογενούς  πολυποδίασης με καρκίνο του κόλου σε παιδιά ηλικίας 5 ετών ή και νεώτερα. Η νοσηρότητα και θνητότητα οφείλονται κυρίως στις επιπλοκές από τους πολύποδες αυτούς καθαυτούς ή από την ανάπτυξη καρκίνου. Οι επιπλοκές από τους πολύποδες είναι κυρίως η «αιμορραγία» και ο «εγκολεασμός», ενώ αν η νόσος αφεθεί άνευ θεραπείας, όλοι οι ασθενείς θα αναπτύξουν «αδενοκαρκίνωμα» του κόλου περί την ηλικία 35 – 40 ετών. Επιπροσθέτως, σε ποσοστό 5 – 10% υπάρχει δια βίου κίνδυνος ανάπτυξης «δωδεκαδακτυλικού αδενοκαρκινώματος» καθώς και «περι-Vater αδενοκαρκινώματος». Επίσης, υπάρχει 1%  δια βίου κίνδυνος ανάπτυξης «καρκίνου του θυρεοειδούς» και «γαστρικού αδενοκαρκινώματος». Η ασφαλέστερη θεραπεία είναι η «ολική ορθο-πρωκτο-κολεκτομή» με μόνιμη ειλεοστομία. Εξ αιτίας της σοβαρής αναπηρίας της ειλεοστομίας, έγινε προσπάθεια «ειλεο-πρωκτικής» αναστόμωσης με τη δημιουργία ή όχι ρεζερβουάρ στον τελικό ειλεό. Η «τελικο-τελική ειλεο-πρωκτική» αναστόμωση (Εικ. 1) με τη χρήση συρραπτικών μηχανημάτων και διατήρηση ολόκληρου του πρωκτικού σωλήνα έχει δώσει σημαντικά καλύτερα αποτελέσματα από την «ενδο-ειλεο-πρωκτική» αναστόμωση με συναφαίρεση του βλεννογόνου του ορθού (Εικ. 2) σε ό,τι αφορά τη διατήρηση της αισθητικότητας του πρωκτικού σωλήνα και της σφιγκτηριακής λειτουργίας.

Περιγράφεται περίπτωση οικογενούς πολυποδίασης σε νεαρό άνδρα 22 ετών που υποβλήθηκε σε ολική ορθοκολεκτομή και ειλεοπρωκτική αναστόμωση με χρήση συρραπτικών μηχανημάτων μετά από δημιουργία τριπλού ρεζερβουάρ και προσωρινή ειλεοστομία η οποία κλείστηκε 9 εβδομάδες αργότερα. Τα αποτελέσματα ήταν άριστα.

Abstract

«Ilioanal anastomosis with staplers following colorectal resection for familial polyposis»

A 22 year old man was operated on due to familial polyposis. A colorectal resection was performed and a restorative ileoanal stapled end-to-end anastomosis with a triplicated ileal pouch was constructed. A temporary ileostomy was closed nine weeks later. The short term result was excellent.
Familial adenomatous polyposis (FAP) is the most common adenomatous polyposis syndrome with an estimated frequency of 1:13,000. It is an autosomal dominant inherited disorder characterized by the early onset of hundreds to thousands of adenomatous polyps throughout the colon.
Patients with FAP generally present in late adolescence with symptoms of polyposis (GI bleeding). Some patients have reported GI bleeding in early childhood, and case reports have noted colon cancer presenting in children aged 5 years old and younger.

Morbidity and mortality in intestinal polyposis syndromes are largely due to complications from polyps or development of associated malignancies.
Complications from the polyps include bleeding and intussusception. If left untreated, all patients with this syndrome develop colon cancer by age 35-40 years. In addition, a 5-10% lifetime risk of duodenal adenocarcinoma and/or periampullary adenocarcinoma is also noted. The lifetime risk of thyroid cancer and gastric adenocarcinoma is less than 1%.

Δημοσίευση Άρθρου

Το πλήρες άρθρο έχει δημοσιευτεί στο: [ Ελληνική Χειρουργική 1990, Τόμος 62, Τεύχος 4, Σελ. 278-281 ]

Αρχείο Άρθρου

Για το πλήρες άρθρο «Ειλεοπρωκτική αναστόμωση σε ολική ορθοκολεκτομή για …» πατήστε: Εδώ  (.pdf αρχείο).