Asclepiades – SurgeryPaedeia

Συντάχθηκε από:

Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός

A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon

Athens  General  Hospital  » EVAGELISMOS «

1

2

Abstract

The analgesic effects of both opiates and local anaesthetics when infused epidurally, have been studied in the past. In the present investigation the onset and duration of actions, as well as, any side effects of both Fentanyl and Bupivacaine on the cardiovascular, respiratory, and central nervous system have been studied following their epidural administration for pain relief in the immediate postoperative period in patients who had undergone an elective abdominal or orthopedic operation. The infusion dose of both drugs was based on our previous studies and experience as well.

Discussion

Epidurally injected opioids for postoperative pain relief have become very popular in recent years. They produce effective and long-lasting analgesia. This study has proved that Fentanyl 0,002 mg/Kg when administered epidurally produces rapid (within 5 minutes) and effective analgesia lasting >5 hours in the early postoperative period. Although severe respiratory depression occurred rarely after its administration, we believe that epidural infusion of Fentanyl should be restricted to patients in an intensive care unit or in a high care recovery room.

Epidurally infused Bupivacaine produces analgesia within 15 minutes which lasts >4 hours.

Δημοσίευση εργασίας

Η εργασία αυτή έχει ανακοινωθεί στο: 2nd Mediterranean Surgical Congress, Athens, 24th – 27th of June 1989.

Αρχείο εργασίας

Για το πλήρες κείμενο της εργασίας «Fentanyl and Bupivacaine Epidural Administration for …» πατήστε: Εδώ (.pdf αρχείο)

Συντάχθηκε από:

Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός

A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon

Athens  General  Hospital  » EVAGELISMOS «

Εισαγωγή

Τα τροχαία και τα εργατικά ατυχήματα είναι σήμερα οι κύριες αιτίες πρόκλησης των σοβαρών κακώσεων του περινέου ως προς την έκταση και το βάθος τους, οι οποίες, σε υψηλό ποσοστό, προκαλούν το θάνατο του τραυματία. Η αιμορραγία, η σήψη και η οξεία νεφρική ανεπάρκεια είναι τα πλέον συχνά αίτια θανάτου.

Υλικό και Μέθοδοι

Στη Γενική Χειρουργική του νοσοκομείου Ατυχημάτων (Κ.Α.Τ.) αντιμετωπίσαμε τον τελευταίο χρόνο 5 περιστατικά βαρύτατων κακώσεων του περινέου με εκτεταμένα θλαστικά τραύματα και αποκολλήσεις μαλακών μορίων των γλουτών μέχρι και την οσφύ.

Όλα τα περιστατικά είχαν συντριπτικά κατάγματα ή εξαρθρήματα λεκάνης και το άμεσο πρόβλημα των τραυματιών ήταν η ακατάσχετη αιμορραγία.

Τα τρία περιστατικά ήταν τροχαία ατυχήματα και τα δύο εργατικά (σύνθλιψη).

Σε όλα υπήρχαν συνοδές κακώσεις της περιοχής, όπως ρήξη της υμενώδους ουρήθρας, ουροδόχου κύστης, ορθού, κόλπου, σφιγκτήρα. Επίσης, σε ένα περιστατικό είχαμε ρήξη του σπλήνα και της δεξιάς μηριαίας αρτηρίας. Σε ένα από τα περιστατικά το οποίο δεν είχε μεγάλη αιμορραγία, όταν προσήλθε στα ιατρεία, έγινε συρραφή του περινέου και παροχέτευση. Την επόμενη ημέρα παρουσίασε ακατάσχετη αιμορραγία και, όταν έγινε η διερεύνηση του τραύματος, διαπιστώθηκε πολύ μεγαλύτερης έκτασης κάκωση από ό,τι είχε αρχικά διαγνωστεί. Η αιμορραγία ήταν διάχυτη και η αιμόσταση κατορθώθηκε μόνο μετά από εφαρμογή επιπωματισμού.

Πρώτες σε σειρά συνοδών κακώσεων έρχονται οι ρήξεις ορθού και σφιγκτήρα, ακολουθούν οι ρήξεις ουρήθρας, ουροδόχου κύστης και κόλπου.

Σε τρείς περιπτώσεις είχαμε υποτροπή της αιμορραγίας και χρειάστηκε επανεπέμβαση και κοπιώδης αιμόσταση.

Συμπεράσματα

Βασική προϋπόθεση για την αντιμετώπιση αυτού του είδους των τραυμάτων είναι η σωστή εκτίμηση της έκτασης των ρήξεων καθώς και των συνοδών κακώσεων.

Ο ριζικός χειρουργικός καθαρισμός από νεκρώματα και ράκη ιστών και η ακριβής αιμόσταση είναι πρωταρχικής σημασίας για την αντιμετώπιση του περιστατικού με επιτυχία. Η αιμορραγία πολλές φορές είναι διάχυτη και μόνο με επιπωματισμό μπορεί να αντιμετωπιστεί. Το τραύμα πρέπει να μένει ανοικτό και να γίνονται καθημερινές αλλαγές και πλύσεις. Η πρωκτοσκόπηση είναι επιβεβλημένη για να μη διαφύγει ρήξη ορθού, η οποία πρέπει να συρράπτεται αμέσως. Επίσης συνιστάται η συρραφή της ρήξης του σφιγκτήρα, διότι έχει καλύτερα αποτελέσματα . Η επίσχεση της αιμορραγίας είναι η δυσκολότερη φάση αντιμετώπισης της όλης κατάστασης. Η χρήση επιπωματισμού αποδείχθηκε η μόνη λύση αντιμετώπισης της αιμορραγίας στις περιπτώσεις που οι κλασσικοί τρόποι απέτυχαν, χωρίς όμως να θεωρείται ιδανική.

Summary

During the year 1985 we treated 5 cases suffering from traumatic severe perineal soft tissue ruptures, including urethra, urinary bladder, rectum, anal sphincters, vagina, major arterial and venous branches of the area. In addition, there were extended avulsions of soft tissues in the lumbar region and compound fractures of the pelvis and elsewhere in the body mainly the lower limbs. Three cases were due to road accidents and the other 2 were accidents at work. They all had severe compound fractures of pelvic bones, 3 of them had rupture of rectum, 3 had rupture of the anal canal whereas in a woman there was in addition a rupture of the vagina. The main problem in all cases was the massive and recurrent hemorrhage. Finally 2 patients died because of overwhelming sepsis and renal failure. Based on our experience as well as the published data from other papers, we wish to emphasize the high rate of mortality occurring in this type of injuries mainly due to the great difficulty in controlling the severe bleeding and the imminent severe sepsis.

Αρχείο Άρθρου

Για το πλήρες άρθρο «Τραυματικές αποκολλήσεις μαλακών μορίων οσφύος και ρήξεις περιναίου» πατήστε:  Εδώ  (.pdf αρχείο).

Συντάχθηκε από:

Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός

A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon

Athens  General  Hospital  » EVAGELISMOS «

1

2

Σύνοψη Άρθρου

Σκοπός αυτής της μελέτης είναι η ανάλυση όλων των περιπτώσεων μηροϊγνυακών (Μ-Ι) παρακάμψεων που εκτελέστηκαν κατά την τελευταία 4ετία στο Αγγειοχειρουργικό Τμήμα του Γενικού Κρατικού Νοσοκομείου Αθηνών σε ασθενείς με αποφρακτική αρτηριοπάθεια σταδίων III και IV κατά Fontaine με ιδιαίτερα έμφαση σε εκείνους > 75 ετών. Εκτελέστηκαν 57 Μ-Ι παρακάμψεις από το 1985-1989. Διεπιστώθη: 1) ότι οι Μ-Ι αποφράξεις στους υπερήλικους πρέπει να χειρουργούνται με τοποθέτηση παρακάμψεως, ιδίως αυτολόγου φλεβικού μοσχεύματος όπου αυτό είναι δυνατόν, και 2) ότι η ηλικία και οι περιφερικές ισχαιμικές βλάβες δεν πρέπει να είναι ανασταλτικοί παράγοντες της χειρουργικής θεραπείας δεδομένης της υψηλής θνητότητας του μείζονος ακρωτηριασμού καθώς και των κοινωνικών προβλημάτων που απορρέουν από αυτόν.

Abstract

«Femoropopliteal Bypasses in the Elderly»

57 femoropopliteal bypasses were performed from 1985 to 1989 in the department of Vascular Surgery of Athens General Hospital. The patients in this study were divided into two groups: A and B. Group A included patients > 75 years of age and group 8 included patients < 75 years of age. Both groups were studied according to the type of graft (autologous of PTFE) which was used, whether the distal end of the graft was above or below the knee, the patency rate and the limb salvage rate. Femoropopliteal atherosclerotic occlusions in the elderly should be corrected surgically using autologous or PTFE grafts. Surgery of this type in the elderly is a well tolerated surgical procedure with minimal mortality and high limb salvage rate. Autologous vein grafts give better results compared to PTFE ones regarding the patency rate although the later is a good alternative when the saphenous vein is not available.

Δημοσίευση Άρθρου

Το πλήρες άρθρο έχει δημοσιευτεί στο: [ Ιατρικά Χρονικά, Τόμος ΙΓ, Τεύχος 5, Σελ. 415-418 ]

Αρχείο Άρθρου

Για το πλήρες άρθρο «Οι Μηροϊγνυακές Παρακάμψεις στους Υπερηλίκους» πατήστε: Εδώ (.pdf αρχείο).

Συντάχθηκε από:

Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός

A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon

Athens  General  Hospital  » EVAGELISMOS «

1

2

Σύνοψη Άρθρου

Παρουσιάζονται τέσσερις περιπτώσεις ειλεού από χολολίθους, δύο στο Α΄ Χειρουργικό Τμήμα του Νοσοκομείου Ατυχημάτων «Απόστολος Παύλος» και δύο στο Ακαδημαϊκό Νοσοκομείο του Πανεπιστημίου του Düsseldorf “Lukaskrankenhaus”.

Γίνεται σύντομη ανασκόπηση της παθοφυσιολογίας, των κλινικών εκδηλώσεων και της θεραπείας της εντερικής αποφράξεως του τύπου αυτού. Ιδιαίτερα σχετικά με τη θεραπεία πιστεύουμε ότι σε ηλικιωμένα άτομα κακής γενικής καταστάσεως, καθώς και σε νοσοκομεία που δεν διαθέτουν μονάδες εντατικής θεραπείας καλά εξοπλισμένες, θα πρέπει να περιορίζεται στην εντερολιθοτομή. Η χολοκυστεκτομή και αντιμετώπιση του χολοπεπτικού συριγγίου είναι φρόνιμο να γίνεται σε δεύτερο χρόνο μετά από κατάλληλη προετοιμασία του ασθενή. Η θεραπεία σε ένα χρόνο μπορεί να εφαρμοστεί μόνο στις περιπτώσεις όπου ο διεγχειρητικός κίνδυνος δεν είναι πολύ υψηλός.

Abstract

«Gallstone ileus. Treatment in one or two stage repair procedure»

We present 4 cases of gallstone ileus, two from the A’ Surgery Department of the Accident and Injured Persons Hospital “Apostolos Pavlos” and 2 from the Academic Hospital of the University of Dusseldorf “Lukaskrankenhaus”.

The pathophysiology, clinical signs and treatment of the intestinal obstruction of this type, are being reviewed shortly. Especially in regard to the therapy we believe that enterolithotomy alone is indicated in the old and debilitated patients as well as in those hospitals without intensive care units well equipped. It is wise that cholecystectomy and fistula repair should be performed in a second stage following suitable investigation and preparation of the patients. One stage repair procedure with immediate enterolithotomy, fistula repair and cholecystectomy should be reserved only for selected low-risk cases.

Δημοσίευση Άρθρου

Το πλήρες άρθρο έχει δημοσιευτεί στο: [ Ιατρικά Χρονικά, Τόμος ΙΑ, Τεύχος 10, Σελ. 847-852 ]

Αρχείο Άρθρου

Για το πλήρες άρθρο «Ειλεός από Χολολίθους – Θεραπεία σε 1 ή σε 2 Χρόνους» πατήστε: Εδώ (.pdf αρχείο).

Συντάχθηκε από:

Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός

A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon

Athens  General  Hospital  » EVAGELISMOS «

1

2

Εισαγωγή

Τα ανευρύσματα των περιφερικών αρτηριών εντοπίζονται, ως επί τω πλείστον, στις ιγνυακές αρτηρίες και είναι, κυρίως, αρτηριοσκληρωτικής αιτιολογίας. Τα ανευρύσματα της ιγνυακής αρτηρίας (ΑΙΑ) προκαλούν σοβαρές επιπλοκές και είναι η 2^η συνηθέστερη εντόπιση μετά τα ανευρύσματα της κοιλιακής αορτής.

Σε αντίθεση με το ανεύρυσμα της κοιλιακής αορτής, η κύρια επιπλοκή του οποίου είναι η ρήξη του, το ΑΙΑ προκαλεί είτε οξύ είτε χρόνιο σύνδρομο. Η νοσηρότητα του ΑΙΑ είναι υψηλή λόγω, συνήθως, της διάγνωσης και θεραπείας του σε φάση ήδη εγκαταστηθεισών επιπλοκών.

Στην παρούσα μελέτη παρουσιάζουμε ανάλυση των δικών μας περιστατικών ως προς τα αποτελέσματα των διαγνωστικών μεθόδων, τη χειρουργική θεραπεία και τις θεραπευτικές παρεμβάσεις τόσο στο οξύ όσο και στο χρόνιο στάδιο των ΑΙΑ.

Δημοσίευση του Άρθρου

This paper was presented in “Aneurysma, Forum Angiochirurgicum”, Innsbruck 4 – 6 October 1990

and has been published in: [ angio archv Bd. 20 (1991); 278-281 ]

Αρχείο Άρθρου

Για το πλήρες άρθρο “ Το αρτηριοσκληρωτικό ανεύρυσμα της ιγνυακής αρτηρίας ” πατήστε: Εδώ  (.pdf αρχείο)

Συντάχθηκε από:

Αναστάσιος Λιάτας, MD, F.I.C.A. – Διευθυντής Χειρουργός

A C Liatas, MD, F.I.C.A. – Consultant Surgeon

Athens  General  Hospital  » EVAGELISMOS «

1

2

Einleitung

Aneurysmen an peripheren Gefäßen sind am häufigsten an der arteria poplitea lokalisiert und sind hauptsächlich arteriosklerotischer Natur. Sie führen nach dem Bauchaorten- aneurysma am zweithäufigsten zu ernsthaften Komplikationen.

Patienten und Methode

28 Patienten mit 48 Poplitealaneurysmen wurden zwischen 1982-1990 stationär behandeIt. Wir fanden ein bilaterales Vorkommen bei 19 (68%) und eine extrapopliteale Koexistenz bei 10 (36%) der Patienten. 36 (75%) Aneurysmen waren durch folgende SymptomatoIogie kompliziert: 15 (31%) periphere arterioarterielle Embolie, 16 (33%) akute arterielle Thrombose, 4 (80%) nicht zu therapierender ischämischer Schaden, 1 (2%) Ruptur und 2 (4%) konkommitierende kompressionsbedingte Venenthrombosen. Die ernsthafte Komplikation des akuten Verschlußes führte in 20% der Fälle zur Amputation. Die periphere Embolien führten zur Beeinträchtigung der Ausflußbahn mit Persistenz einer invalidisierender claudicatio intermittens auch postoperativ. Die ischämische Komplikationen traten auch bei kleinen Aneurysmen auf. Zur Vermeidung der invalidisierenden Folgen, müssen die Poplitealaneurysmen rechtzeitig behandelt werden.

Therapie

Von den 28 Patienten wurden 19 (68%) mit 35 Aneurysmen (73%), operiert. Bei 4 (14%) anderen Patienten mit 4 (8%) Aneurysmen führte die langbestehende Ischämie zur primären Amputation. 5 (18%) Patienten mit 9 (19%) Aneurysmen wurden nicht operiert, (2 stimmten der Operation nicht zu, 1 Patient war nicht operabel und 2 Patienten kamen mit einer Ruptur der Aorta adominalis und starben im Anschluß an dieser Operation).

Ergebnisse

Von den 35 Eingriften an den Aneurysmen, endeten 6 (17%) mit der Amputation, im unmittelbaren postoperativen Verlauf. Alle 6 Fälle waren solche mit schwerer akuter Ischämie und verspäteter Diagnosestellung bzw. Revaskularisation. Die einzige Ruptur wurde mit Erfolg operiert. Erfolgreich waren ebenfalls die 18 Elektivoperationen. Bei allen Patienten mit präoperativer claudicatio inmittens, persistierte die Symptomatologie ebenfalls postoperativ. Während der Beobachtungszeit stellten wir 6 (21%) Bypassverschlüsse, bei Patienten mit primär erfolgreicher Revaskularisation. Die Folge war eine Verminderung der freien Gehstrecke. Eine Amputation war nicht notwendig.

Diskussion

Aneurysmen der Α. poplitea sind die häufigste aller peripheren Aneurysmen. Sie sind vorwiegend arteriosklerotischer Genese und nur in 4% Fälle anderer Ursache, wie: Marfan, Lues, bakterielle Infektion, Behcet-Syndrom, Trauma oder Entrapment-Syndrom der Α. poplitea.
Die häufigste schwerwiegende Komplikation von Poplitealaneurysmen ist der akute arterielle thrombotische Verschluß, welcher sehr oft einen dramatischen Verlauf hat.
Rechtzeitige Diagnose und Therapie in den akuten Fällen, ist für das endgülte Ergebnis maßgebend. Außer dem akυten arteriellen Verschluß, führt das Poplitealaneurysma zυ peripheren arterioarteriellen Embolien, welche, asymptomatisch sein können.
Die Häufigkeit der bleibenden Invalidität bei den Patienten die im Stadium der Komplikation operiert wurden, zwingen zur rechtzeitigen Operation aller Poplitealaneurysmen unabhängig von ihrer Größe.

This paper was presented in «Aneurysma, Forum Angiochirurgicum», Innsbruck 4 – 6 October 1990 and has been published in:

[ angio archv Bd. 20 (1991); 278-281 ]

The full article is free (.pdf) :  Das arteriosklerotische Aneurysma der Arteria Poplitea GE